کد مطلب:150205 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:248
چرخش هستی بر عهد محمدی
این نكته را ساده نگیرید كه:
فرهنگ معاویه ای می خواهد بگوید به عهد محمدی صلی الله علیه و آله برگشتن و بر آن عهد ماندن و زندگی كردن محال است، و همه راه ها به این برگشت به محال، ختم می شود. حسین علیه السلاام می خواهد بگوید هیچ وقت زندگی بر عهد محمدی صلی الله علیه و آله محال نیست حتی اگر یك راه مانده و آن شهادت باشد. وقتی از مرزهای دروغین معاویه ای گذشتی، می فهمی كه بودن خود را از پوچی ها رهانیده ای. بر عكس انتظار و پیش بینی فرهنگ معاویه ای، حسین علیه السلام حیات معاویه ای را انتخاب نكرد.
امام حسین علیه السلام و نهضت ایشان این چنین غذای جان بشر شد تا او محال های دورغین را در اطراف خود نپذیرد. آری بر عكس، محال آن است كه
به غیر عهد دینی بخواهیم روی زمین زندگی واقعی بكنیم. معاویه و فرهنگ رمی تلاش دارد بگوید زمانه عوض شده و زندگی دینی محال است. اما حسین علیه السلام آمد كه زمانه را عوض كند تا زمانه، زمانه ی محمدی صلی الله علیه و آله شود چرا كه كل هستی بر اساس حضور عهد محمدی صلی الله علیه و آله خلق شده است. چنان كه فرمود: ای محمد! لولاك لما خلقت الافلاك پس كل هستی بر اساس عهد محمدی صلی الله علیه و آله تحقق حقیقی دارد، چگونه می شود عهد او بگذرد و عهد غربی اصالت پیدا كند؟
هر كس از عهد امام فاصله گرفت از حقیقت خود و حقیقت زمانه فاصله گرفته است. حقیقت زمانه یعنی عهد قلب محمدی صلی الله علیه و آله، و آن یعنی اسلام. عهد، عهد اسلام است و جز به عهد اسلامی پای بند بودن، به عهد و زمانه پشت كردن است، و گرفتار ناكجاآباد شدن. و حسین علیه السلام ثابت كرد فكر یزیدی، فرهنگ زندگی نیست، بلكه تفاله زندگی است. و این حسین علیه السلام و حیات حسینی است كه ماندگار است. راه نجات از فرهنگ یزیدی و تفاله نشدن در زندگی و جزغاله روزمرگی ها نشدن، برگشت به سیره و سنت حسین علیه السلام است كه امروز در فرهنگ روحانیت شیعه تجلی دارد، نه دل بستن به كسانی كه به دین و روحانیت می تازند. آنها پوچی خود را محكمت تر می كنند و نسل ما را به پوچی دعوت می نمایند.
فرهنگ معاویه ای می خواهد بگوید به عهد محمدی صلی الله علیه و آله برگشتن و بر آن عهد ماندن و زندگی كردن محال است، و همه راه ها به این برگشت به محال، ختم می شود. حسین علیه السلاام می خواهد بگوید هیچ وقت زندگی بر عهد محمدی صلی الله علیه و آله محال نیست حتی اگر یك راه مانده و آن شهادت باشد. وقتی از مرزهای دروغین معاویه ای گذشتی، می فهمی كه بودن خود را از پوچی ها رهانیده ای. بر عكس انتظار و پیش بینی فرهنگ معاویه ای، حسین علیه السلام حیات معاویه ای را انتخاب نكرد.
امام حسین علیه السلام و نهضت ایشان این چنین غذای جان بشر شد تا او محال های دورغین را در اطراف خود نپذیرد. آری بر عكس، محال آن است كه
به غیر عهد دینی بخواهیم روی زمین زندگی واقعی بكنیم. معاویه و فرهنگ رمی تلاش دارد بگوید زمانه عوض شده و زندگی دینی محال است. اما حسین علیه السلام آمد كه زمانه را عوض كند تا زمانه، زمانه ی محمدی صلی الله علیه و آله شود چرا كه كل هستی بر اساس حضور عهد محمدی صلی الله علیه و آله خلق شده است. چنان كه فرمود: ای محمد! لولاك لما خلقت الافلاك پس كل هستی بر اساس عهد محمدی صلی الله علیه و آله تحقق حقیقی دارد، چگونه می شود عهد او بگذرد و عهد غربی اصالت پیدا كند؟
هر كس از عهد امام فاصله گرفت از حقیقت خود و حقیقت زمانه فاصله گرفته است. حقیقت زمانه یعنی عهد قلب محمدی صلی الله علیه و آله، و آن یعنی اسلام. عهد، عهد اسلام است و جز به عهد اسلامی پای بند بودن، به عهد و زمانه پشت كردن است، و گرفتار ناكجاآباد شدن. و حسین علیه السلام ثابت كرد فكر یزیدی، فرهنگ زندگی نیست، بلكه تفاله زندگی است. و این حسین علیه السلام و حیات حسینی است كه ماندگار است. راه نجات از فرهنگ یزیدی و تفاله نشدن در زندگی و جزغاله روزمرگی ها نشدن، برگشت به سیره و سنت حسین علیه السلام است كه امروز در فرهنگ روحانیت شیعه تجلی دارد، نه دل بستن به كسانی كه به دین و روحانیت می تازند. آنها پوچی خود را محكمت تر می كنند و نسل ما را به پوچی دعوت می نمایند.